populatiebekostiging
Langzaam maar zeker ontstaan mogelijkheden om met populatiebekostiging aan de slag te gaan.
Zowel in convenanten tussen VWS en zorgverleners als in (innovatieve) beleidsregels van de NzA worden kleine haakjes geboden om afspraken te maken voor groepen verzekerden of patiënten.
Zowel in de zogenaamde Proeftuinen van VWS als in de convenanten is afgesproken dat de financiering van het handelen van zorgverleners zich meer moet richten op te bereiken resultaten dan alleen op verrichtingen. Huisartsen en verzekeraars krijgen de mogelijkheid om voor groepen ingeschreven verzekerden overkoepelende afspraken te maken. Het betreft groepen met min of meer dezelfde vragen over kwaliteit van Leven of Kwaliteit van Zorg, en niet zozeer groepen met dezelfde ziekte. De ketenfinanciering voor Diabetes, COPD en hart en vaatziekte heeft veel betekent voor de ontwikkelingen naar integrale financiering, maar is tegelijkertijd nog zeer aanbod gestuurd: wat doet de specialist, wat de huisarts, wat de verpleegkundige, in plaats van het zoeken naar Zorg op Maat voor een patiënt/verzekerde.
Ook het strikte onderscheid tussen de ziektebeelden blijkt in de praktijk niet altijd overeen te komen met de dagelijkse praktijk.
De nieuwe ontwikkelingen in financiering stellen de vragen van de patiënten én de vrijheid van de professional om daar, in nauw overleg met de patiënt of diens omgeving, de juiste zorg of begeleiding bij te zoeken, centraal. Natuurlijk horen daar afspraken bij over betaalbaarheid en kwaliteit, en dat is een mooie zoektocht.
