transparantie van kwaliteit en kosten
Meer en meer wordt gesproken over de noodzaak van transparantie in de zorg. In Nieuwsuur, bij Pauw (en Witteman), in Buitenhof, overal treden tweede kamerleden, voorzitters van Raden van Bestuur van verzekeraars en medisch specialisten op om zich als trouw pleitbezorger van 'keuzeinformatie' voor de burger te presenteren.
Vaak loopt het dan stuk op de vraag wie wat eigenlijk moet betalen als het om transparantie gaat: de overheid?, de verzekeraar?, de medisch specialist? het ziekenhuis?
Belangrijke vraag, maar er zit een vraag vooraf. Is het mogelijk om kwaliteit in algemene zin transparant te maken. Wat bedoelt de voorzitter van de verzekeraars als hij kwaliteit wil inkopen? Betreft het de uitkomsten van medische indicatoren, zoals de hoogte van de bloeddruk of de ernst van een doorligwond? Betreft het gezondheidsuitkomsten, zoals sterfte, hartinfarcten, amputaties? Betreft het patiëntgerichtheid, zoals respect, tijd, berijpelijk uitleggen? Of service, zoals openingstijden, privacy, eerste klaskamers? Of betreft het de bijdrage aan de Kwaliteit van Leven van een individuele patiënt, zoals weer kunnen werken, minder pijn, vissen met de vrienden?
En wat willen wij burgers eigenlijk voor informatie? Natuurlijk willen we weten of een ziekenhuis niet teveel fouten maakt, of de specialisten een beetje behoorlijk met elkaar omgaan en er een sfeer van samenwerken heerst, en of er niet teveel complicaties ontstaan na een operatie. En ook of de nieuwste inzichten worden toegepast. Maar hoe maak je dat transparant en last but not least, hoe koopt een verzekeraars dat in?
